header2
Aan Synagoge, Kerk en Moskee voorbij
van religie naar menswording
 
Religies zijn ontstaan na de catastrofe van Atlantis. Toen pas verloren de mensen langzamerhand de directe (helderziende) verbinding met de geestelijke wereld en troffen ze zichzelf als het ware als ballingen op aarde aan. Dat voelde voor de mensen van toen als ‘een verdreven worden uit het paradijs.’ Daarom zochten zij naar middelen om toch weer verbonden te worden met de wereld van herkomst. Zo ontstonden de verschillende religies: het zijn de verschillende manieren en pogingen om weer ‘terugverbonden’ te worden met onze oorspronkelijke thuis-wereld.
Elke na-Atlantische cultuur kende een eigen religie, want in elk tijdvak kreeg dat oerverlangen van de mensheid een eigen kleur. Daarbij nemen de drie monotheïstische godsdiensten – Jodendom, Christendom en Islam – een heel speciale plaats in. Zij markeren immers de overgang naar een nieuwe ontwikkeling in de evolutie: die van het individu.
In de huidige fase van de evolutie staan wij op de drempel van een nieuwe tijd, waarin we al die verschillende religies weer los gaan laten. Dat is, na zoveel duizenden jaren ‘religie’, wel een ingrijpende overgang! Want nu zullen we ontdekken dat die verloren goddelijke wereld, de wereld waarnaar we zolang hunkerden, in onszelf leeft! We hoeven ons die ‘alleen maar’ bewust te worden. We hoeven alleen maar vanuit de kracht van die innerlijke wereld te gaan leven. Dan worden we ‘wetenden’, en zijn we het stadium van ‘gelovigen’ voorbij. En dan worden we eindelijk ook de mens zoals we bedoeld zijn: zelfbewust, vrij, luisterend naar de stem van het geweten, levend op aarde en tegelijk verbonden met de geestelijke wereld. Dan zijn we eindelijk beeld van God geworden.